ankara..kravatlı bozkırım.
1970'lerin yozgat'ında ağzımda bin delice kuşuyla uçtuğum devrimin başkenti.
atkestanelerinin cumhuriyeti.
yüz bin kişiyle yürüdüğüm solum.
ışıklı vitrinlerin acı okulu.
ıhlamur ağaçları altında ilk kez okuduğum kirpikler.
iki çocukla büyüdüğüm tenha.
harf harf açtığım korku; yarama bastığım gelecek; şiirle bağışladığım geçmiş.
çalıştığım devlet, anladığım devlet, sevmediğim devlet.
yağmur mu, akşam mı, ölümün sureleri mi
ey caddelerin dağılma vakti..
kumrular sokak'tan sakarya caddesi'ne
kirpik kirpik kurduğum gözyaşı beşiği..
bir günde kaldırdığım yirmi dört cenaze..
rakı bardağında eve geldiğim geceler..
hanımeli sokak'taki dergi, özveren sokak'taki dernek
konur sokak'taki yayınevi..
süren göğüm benim, ince kanatlarım.
tören. tören. tören.
vazelin kokulu çöl: kalenin eteğindeki kan pıhtısı..
ey sonsuz basın açıklamaları
polis korumasındaki haklar
yazdıklarını birbirine mahcubiyet duygusuyla gösteren
büyük acemiler; çocuk ustalarım..
sahip ve köle: ey devlete gelen kasabalar, köyler..
ağzından su içtiğim çocuk.
yıldızların yerine sokak lambalarını asan modernite.
yalanım, duam, soyunduğum taş, giyindiğim gök
unuta unuta bulduğum dil
ankara..
kravatlı bohemim.
çocuk gelip çocuk gittiğim sonsuz ana rahmim.