walter benjamin kişisel yaşam ilişkilerini her zaman olağanüstü bir gizlilik içinde korumuştur. yazılarında "ben" sözcüğünü hiç kullanmamayı bir yararlılık olarak gören yazar, yazılarında ailesi, anne babası ve küçük kardeşleri hakkında da hiçbir bilgi sızdırmaz. sadece çocukluk anıları, ayırt edici bir istisna oluşturur.walter benjamin: gençlik, uyuyan ve kendisini kurtarmak için yaklaşan prensi hissetmeyen uyuyan güzeldir.
walter benjamin: eleştiri, özünün günümüzdeki kavranışının tümüyle tersine, temel amacı içinde yapıtın yargılanması değil, bir yandan tamamlanması, bütünlenmesi ve dizgeselleştirilmesidir; öte yandan onun mutlaka çözülmesidir.
"dil her şeydir; ama bunun ötesinde, bunun ardında bir şey daha vardır: gerçeklik ve gizem."
walter benjamin: alıntı, sözcüğü adıyla çağırır, onu parçalayarak bağlamından kopartır; tam da bu yüzden aynı sözcüğü başlangıcına geri çağırmış olur. alıntıda, tüm sözcüklerin anlamın cennetteki bağlamından çıkarılıp yaratılış kitabındaki düsturlar dönüştükleri melek dili yansır.
walter benjamin: en aşınmış komünist beylik sözün bile, sadece tek bir savunu anlamına sahip olan günümüz burjuva hikmetinden daha fazla anlam hiyerarşileri vardır.
walter benjamin: yıkıcı karakter, yaşamın yaşanmaya değer olduğu duygusundan ötürü değil, intiharın bile uğraşmaya değmez olduğu duygusundan ötürü yaşar.
benjamin'e göre yazmak, unutma yönündeki akıntıya karşı kürek çekmektir. "inceleyenin varoluşu yazıya dönüştüren yönü, geri dönmektir. adaletin kapısı, incelemektir."