rambo'da yenilmez bir ölüm makinesi olarak resmedilen eski bir vietnam askeri, savaş esirlerini kurtarmak üzere görevlendirilir. kahramanca çabalar ve sayısız rus ve vietnamlının ölümüne yol açan ilkel şiddet gösterilerinin sonunda görev başarıyla tamamlanır.rambo bir dizi muhafazakâr önyargıya hizmet eder. birincisi, uzak doğulu komünistler aşağılık varlıklar olarak çizilirler. ikincisi, tarihin yorumlanış biçimi amerika'nın vietnamlılara karşı gerçekleştirdiği vahşeti haklı göstermeyi amaçlar. ve son olarak, özgürlük için savaştığı öne sürülen amerikalılardır, vietnamlılar değil.
filmin genel anlamı, yitirilmiş vietnam savaşı'nın nikaragua'da zafere döndürülebileceği güvencesini verme çabasında yatar. muhafazakârların savaşı eleştiren liberallere karşı tutumunu belirleyen başlıca unsur olan ihanet teması (reagan'a göre ordu aslında savaşı kaybetmemiş, kazanmaktan alıkonmuştur), vietnam defterini kapatabilmek için görevin başarısız olmasını isteyen üst düzey bir bürokratın rambo'yu aldatması biçiminde ortaya çıkar.
mükemmel bir düzeysizlik ve etkafalılık örneği olan bu filmdeki rambo figürü, aynı zamanda, amerikan işçi sınıfı gençlerinin pek çoğu için geçerli olan eğitim yetersizliğiyle ve bu gençlere kendilerini olumlamanın tek yolu olarak ordunun sunuluşuyla ilgili bir göstergedir. kendi benliğini çoğaltmaya dönük yaratıcı uğraşların sağlayacağı özsaygıdan yoksun bırakılan kişi, militarizm ve milliyetçilik gibi ikame metaforlarla değerlilik duygusunu yerine koymaya çalışacaktır.
rambo'nun nevrotik öfkesi, kendisinden çok, kültürel ve entelektüel sermayeyi eşitsiz dağıtan bir toplumsal sistemi gözetenlerin suçudur.