doğa

pascal

büyük insanların kusurlarını bizzat paylaştığımızı gördüğümüzde, sıradan insanlarla aynı kusurları paylaşmadığımızı zannediyoruz.

doğamız hareket halinde olmaktır, tam bir durgunluk ölümdür.

sadece hayal ettiğimiz şeyler değişir. ilerlemeyle mükemmelleşen her şey ilerlemeyle yok olur. vaktiyle güçsüz olmuş hiçbir şey asla mutlak anlamda güçlü olamaz. "büyüdü, değişti" dememiz boşunadır; çünkü bir yandan da hâlâ aynıdır.

zevkin aşırısı sıkar bizi, ahengin aşırısı müzikte yavan kaçar, iyiliğin aşırısı rahatsız eder.

aradığımız, bir şeyin kendisi değildir asla, o şeyin peşinde koşmaktır.

çok hızlı veya çok yavaş okuduğumuzda, okuduğumuzdan hiçbir şey anlamayız.

merak boş gururdan ibarettir. çoğu zaman bir şeyi sadece hakkında konuşmak için bilmek isteriz. hiç söz etmeyecek olsak denizler üzerinde seyahat etmezdik. başkalarına anlatma umudu olmasa, sırf görmenin zevki için böyle bir yolculuğa asla çıkmazdık.

insanlar hakkımızda konuşacak olduktan sonra hayatımızdan geçmeyi bile seve seve göze alırız.