10.05.2008

yaprakların trajedisi

charles bukowski


kuraklığa uyandım ve eğreltiotları ölüydü
saksı çiçekleri mısır gibi sararmış
kadınım gitmişti
ve boş şişeler kanı çekilmiş cesetler gibi
sardı beni işe yaramazlıklarıyla
güneş hala iyiydi ama
ve ev sahibemin notu bükülmüş
hoş ve talepsiz sararmışlığında, şimdi gereken
iyi bir komedyendi, eski tarz bir şakacı
absürd acı üzere şaka yapacak; acı absürddür
çünkü vardır, hepsi bu
dikkatle tıraş ettim eski bir jiletle
bir zamanlar genç olan ve
dehası olduğu söylenen adamı; ancak
yaprakların trajedisi bu işte
ölü otlar, ölü bitkiler
ve karanlık bir hole yürüdüm
ev sahibemin dikildiği
tüm nefretiyle dediğim dedik
sallayıp şişman, terli kollarını
canın cehenneme diye yırtınıp
yırtınıp kira kira diye
çünkü yamuk yapmıştı dünya
ikimize de