2.01.2008

yokluğunda

ernesto sabato


senin bedenin kaba ipekten kurdele
kıyı plantasyonlarına götüren
bulutların kararttığı saçlarının teri
o unutulmaz anlarda
onca değişim göçebece ve gizlice
düzensizlik gerektiren
onca anma vahşi bir güzelliği
değişken hayatın bütün yokuşları
aşkın hızı
aforozun büyülü süzgeci
kırbaç damarlarımızda çatışmanın acıktırıcı ışığı
ve palmiyelerin kimsesiz sayıklamaları
yokluğunda
göğsüme doğru büyüyerek
toprağın derinliklerinin ansızın geri gönderdiği bana
bütün okşamalarımız
tutkunun öfkeli düğümü
zamanın kara demirden halkalarında
şu çalıp çırpmaların ve bereketin mobilyaları
denizde körfez ışıkları
ve martılar ve müzik
büyüleyici dolunaylarla bir ayrılık altarının üzerinde
çayırlar değil gözlerin
baştan çıkmayan yurt
narkotik yurt
rüzgârda alkol kahkahaları
ve yüzümü örten saçın