122 ölü var. bütün bunlar burada, türkiye'de, bu yaşadığımız ülkede oldu. 122 genç insan öldü. ölüm orucunu bir siyasal eylem olarak kabul etmem mümkün değil; bir hekim olarak, bir insan olarak, asla tasvip etmiyorum. ama bu insanları anlıyorum. kendimi zorlayınca "tecrit"te ısrar edenleri, güvenlik paranoyasına kilitlenenleri de bir şekilde anlıyorum.her iki tarafı çok dinledim, her iki tarafla da empati kurdum, kendi mantıkları içinden baktığımda, saçma da gelse, "olmaz böyle şey!" de desem, anlayabiliyorum onları. fakat toplumu, duyarsızlığı, yanı başımızda 122 genç insanın ölümüne sessizliği anlayamıyorum. ürkütücü bir şey, bu kadar duyarsızlık nasıl olur, anlayamıyorum.