4.09.2008

ancak yazgıdır bu

nilgün marmara


sen ne getirdin bana çocukluğundan
şen kahkahalar ulumalar donakalmalar mı
üzüncün senin hangi çağrışımlara uzandı
benim eskil saatlerimde
geçmişsiz ve geleceksiz suç sevinçleri
deniz kıpırtılarınca yürek dalgalanmaları
titreyerek uçurulan köpükten balonlar
anlık aşkın tasarımlar mı

nasıl bir ak konutun isteklendiricisi oldun
anılarıma düz baktıran
ah, ben pembe fistanımla kuşanırdım
dantelalı tafta yumuşaklıkla
savaşırdım kovmaya çifte yetkeyi
hiçlemeye annemi ve uykuyu
öğle sonlarından ürkünç odaların

diledin mi yanında tümden varolmayı an için
ve birkaç sonrasında hiç yokmuşçasına
beklememeyi bir şey çevremdekilerin uyumundan başkaca

yok böyle bir şey yok
sunduğun sağaltımı kaçkın bir geçmiş
sayrılık tutsağı bir gelecek duyumu bulanık
sisi varlığının üzünç kanıtı bir vaktin şimd'i
beni bağışlayan sarsan
aşan bizleri mor birliktelik