bizden mi, yoksa yabancı mı
diye sorar değersiz adam
kimse bilmez ruhunda ne vardır
gerçekten büyük insanların
elmastan daha serttir yürekleri
ve çiçekten daha ince
kötüler düşünce istifini bozmayanlar
ne oldum delisi olmayanlar zaferde
bir arkadaşı benimseyince
uğrunda can vermeyi göze alanlar
kendi erdemiyle övünmeyip
başkalarını seve seve övenler
yazıklar olsun yaratana
bin yıl yaşatmıyor böyle iyi insanları
erkeğin mutluluğu ve neşesidir kadın
başının belasıdır ve yıkımıdır hem de
gölgeleyince kızın kömür gibi gözleri
söner adamın gören gözünün feri
cömertliktir eli süsleyen
öğretmene eğilmektir başın süsü
dudaklarda güzel söz
kulaklarda kutsal ezgiler
yürekte temizlik, savaşta inanç ve güven
böyle mücevherleri olunca
büyüklere servet ne gerek