insan ancak kaybedince anlıyor bazı şeylerin değerini.ulaşılmazlıklar aslında öylesine güzeldir ki; işte budur isteği tutku yapan.
insanın bazen polyannacılık oynamaya ihtiyacı var. çünkü insanlar her zaman mutlu olamazlar. mutlu olmak istiyorsanız mutlu olmak için çabalayın ve mutlu olacak sebepler bulun.
keşke dünyada hatta yeryüzünde hiç kötülük olmasa da her şey, her iyi isteğimiz gerçek olsa. ne olurdu sanki.
ne yazık dünyanın ruh hastası, korkunç, acımasız, lanet, şeytan insanlarla dolup taşması. dünyada ne kadar çok pis insan var. hem de çok çocukça, saçma sebeplerle, bazen de sebepsiz yere insanları öldürüyorlar.
insan ne kadar yalnız, yaşamak ne çaresiz ve ne zavallı, kaderin ne oyun oynayacağını boyun bükmüş bekliyoruz, zaman ne gösterecek diye.
o kadar acı çektikten sonra, sanıyorum ben de çok olgunlaştım. küçücük şeyleri dert etmenin çok saçma olduğunu anladım. önemli olan sağlık ve mutluluk.
her şey çok fazla karışık, kuralcı. neden hep kurallara uymak zorundayız ve neden hep, hayatımız boyunca duygularımızı bastırıp kendi kendimize farkında olmadan acı çektiriyoruz?
sabahları
hasta uyanmanı istiyorum
hastaysan eğer
yaşıyorsun demektir (mehmet çerezcioğlu)
sevgi dünyadaki en güzel ve tek şey bence. keşke insanlar bunun bilincine varabilseler, çok geç olmadan.
en zor olan da bir şeye başlamaktır hep.
neden hepimiz hayatı dolu dolu yaşamak yerine hayatı monoton bir halde yaşıyoruz? eğer yaşamak buysa biz yaşamıyoruz. muhakkak bir şeylerin elimizden kayması ve acı günler mi yaşamamız gerek sanki? bunlar ders olmadan anlayabilsek yaşamın değerini, her şey çok daha güzel olurdu.
hiçbir zaman, hiçbir yerde bulamam mutluluğu; çünkü o içimde. boşuna aramamalı onu. boşuna kaçmamalı. kaçmak, sadece kendinden kaçıştır. sadece.
siyahta çirkinlikler kayboluyor. eğer güzellikleri görmek istiyorsan onları kendin bulabilirsin.
aslında ölüm üzücü bir şey değil; insanların üzülmelerinin sebebi, onu özleyişleri, bir daha göremeyecek olmaları. ama bunun farkında değil insanlar; ölümü kötü bir şey, korkulacak bir şey sanıyorlar. birçoğumuz öyle. ben ölmekten değil; ama sevdiklerimi yitirmekten korkuyorum.