insana tüm doğası hakkında bilgi veren iki şey vardır: içgüdü ve deneyim.insanın yüceliği, sefilliğini bilmesindedir. ağaç, sefil olduğunu bilmez. şu halde, sefilliğini bilmek sefil olmaktır; fakat insanın sefil olduğunu bilmesi onun yüceliğidir.
üzerimize çöreklenen bütün sefillikleri görmemize karşın, bize moral veren bastıramadığımız bir içgüdüye sahibiz.
insanın en büyük alçaklığı şan ve şöhret peşinde koşmasıdır. fakat bu aynı zamanda onun mükemmelliğinin de en büyük alametidir. çünkü ister mülk ister sağlık, dünyada neye sahip olursa olsun, diğer insanların takdiri olmadan tatmin olmaz insan. insanların görüşlerine o kadar çok değer verir ki dünyada ne tür bir üstünlüğe sahip olursa olsun, eğer insanların gözünde de üstün değilse hoşnut olmaz. dünyadaki en güzel konumdur bu sonuncusu; insanı bu arzudan döndürebilecek hiçbir şey yoktur. insan kalbinin en değişmez mizacı budur.