hayal ve hafıza

elif şafak

hayalle hafıza ateşle su gibidir. her biri ister ki bir tek kendi kalsın orta yerde, öteki kaybolsun. hayal dediğin hafızayı boğmak, hafıza dediğin de hayali yakmak ister. onlar didişirken biz de deriz ki "bu yaptığınız gaflettir. zira sade bu demde değil başka başka demlerde yaşamışlığımız var. aslında siz karındaşsınız." o vakit onlar kavgayı keser. anlarlar ki hatırlamak için hayal kurmaya, hayal edebilmek için de hatırlamaya muhtacız. hikaye dediğin de budur zaten. bu andır. içinde geçmiş ve gelecek, hafıza ve hayal barınır. her hikaye, ezeli evveli olmayan, alabildiğine hudutsuz bir andır. ne başta ne sonda, tam da ortadadır. o vakit hayal de hafıza da anlar ki hikayeler hep eskidir, aynıdır. velhasıl bunca süslü kelime, bunca harf tek bir noktada saklıdır.