françois rabelais
aristoteles der ki, türlerinde birbirine karşıt iki şey düşünürsek iyi ile kötü gibi, düzgünlükle bozukluk, soğuklukla sıcak, akla kara, hazla acı, sevinçle keder vb. gibi ve bunları her türün karşıtı öbürünün karşıtına uygun düşecek biçimde birleştirecek olursak, ister istemez öteki karşıt geri kalanla bağdaşır; örnek: düzgünlükle bozukluk her türde karşıttırlar, iyi ile kötü de öyle: birinci türün karşıtlarından biri ikincinin karşıtlarından birine uyuyorsa, düzgünlükle iyi gibi; çünkü düzgünlüğün iyi bir şey olduğu bellidir, böylece geri kalan kötü ile bozukluk da birbirine uyar; çünkü bozukluk kötü bir şeydir.