paulo coelho
insanlar reenkarnasyonu düşünürken çok zor bir soruyla karşı karşıya kalırlar: eğer başlangıçta yeryüzünde o kadar az kişi ve şimdi de bu kadar çok kişi varsa, bütün o yeni ruhlar nereden geldi? cevap basit aslında. birtakım belirli reenkarnasyonlarda ikiye bölünürüz. ruhlarımız, tıpkı kristaller ve yıldızlar gibi, hücreler ve bitkiler gibi bölünür. ruhumuz ikiye bölünür, o yeni ruhlar da sırayla ikiye bölünürler; böylece birkaç kuşak içinde yeryüzünün büyük bir bölümüne dağılmış oluruz. bizler, simyacıların "anima mundi", yani "dünyanın ruhu" dedikleri şeyin parçalarını oluşturuyoruz. işin gerçeği, anima mundi'nin bölünmeyi sürdürmesi halinde, büyümeye de devam edeceği ama aynı zamanda giderek güçsüzleşeceğidir. işte bu yüzden ikiye bölündüğümüz gibi, bazen de kendimizi buluruz. kendimizi bulma sürecine aşk denir. çünkü bir ruh bölündüğünde, her zaman bir erkek, bir de dişi parçaya bölünür.