ısırgan otu

victor hugo

bir gün, bir kısım yerli halkın harıl harıl ısırgan otu yolmaya çalıştığını gördü. kökünden çıkarılan ve daha şimdiden kuruyan bir yığın bitkiye bakıp şöyle dedi: ölmüşler. oysa nasıl kullanılacağı bilinse çok yararlıdır. ısırgan körpeyken yaprağı çok güzel bir sebzedir; kartlaşınca tıpkı kenevir gibi, keten gibi iplikleri, lifleri olur. ısırgan bezi, kenevir bezi ayarındadır. kıyılınca kümes hayvanları için, ezilince boynuzlu hayvanlar için yem olur. ısırgan tohumu yemlerine katılırsa hayvanların tüylerine parlaklık verir, kökü tuzla karıştırılırsa güzel bir sarı boya olur. kaldı ki, yılda iki defa biçilebilen mükemmel bir yemlik ottur. sonra ısırgan ne ister? sadece biraz toprak; ne bakım ne tarım. yalnız tohumu, bitki olgunlaştıkça döküldüğünden toplanması güçtür. hepsi bu işte. biraz zahmetle ısırgan otu yararlı olur. ihmal edildiği için zararlı hale geliyor. o zaman da onu öldürüyorlar. nice insan vardır ki ısırgana benzer! dostlarım, şunu aklınızdan çıkarmayın ki, ne kötü ot ne de kötü insan vardır. yalnız kötü yetiştiriciler vardır.