herkesin hükmetmek istemesi, sanatta da ortaya çıkan yapıtları beğenmek yerine, herkesin sanatçı olmaya kalkışması felakettir.bütün olarak ciddiyetten uzak, hiçbir şeye faydası dokunmayan anlamsızlıklar söz konusu; herkesin derdi yalnızca kendisini göstermek ve olabildiğince dikkat çekmek. bu yanlış çaba her yerde kendini gösteriyor; konserlerde dinleyicilere salt müzik keyfi yaşatacak parçalar seçmek yerine, daha çok dinleyiciyi ustalığına hayran bırakacak parçaları seçen yeni virtüözler gibi davranıyorlar. her yer kendini harika diye ortaya koymak isteyen bireylerle dolu; herkese ve yapılan işe faydalı olacak şekilde kendini arka plana alabilen bir çalışmaya hiçbir yerde rastlanmıyor.
evet, birçoğu da mükemmel şeyler yazdıklarını düşünürler, yetersizliklerinin hiç farkında olmazlar ve ölünceye kadar yarım yamalak şeyler üretirler.
dünyanın mükemmel yapıtlarla dolu olduğunun, bunların değerinde yapıtlar ortaya koymak için nelerin gerekli olduğunun erken yaşlarda bilincine varılsa, şiir yazan 100 gençten olsa olsa ancak birinin benzer ustalığa ulaşmak üzere sükunetle çalışmaya devam etmek için içinde yeterince azim, sebat ve yetenek barındırdığı görülür.
birçok genç ressam, raffaello gibi bir ustanın aslında ne yollardan geçtiğini yeterince bilip kavrasa, asla eline fırça almaz.