kör olasın demiyorum
kör olma da gör beni
siz misiniz, o güzel denizlerden mi geldiniz böyle taze
evcil kuşlarınızla mı geldi bu uçarı mayıs gökleri böyle
zambaklar açınca bir yerlerde, hep sizdiniz sevişirdiniz
yüzün belki uzak bir gül, belki bir dağ kuytusu
çekip gitmek birdenbire, belki pişman bir gülüş
ben böyle deniz görmedim bu hangi yüzün böyle
çıkarıp eski sabahlarını bu hangi pazarlara
öyle çok yabancıyım ki sanki ilk geliyorum dünyaya
ilk bir kadın görüyorum ilk bir çiçek bir ateş yönsemelerde
gitti o
gitti benim bahar gözlüm
benim orman yüreklim
karanlık sulara karışır gibi
dalar gibi dönülmez uykulara
akıp gitti kör karanlığa
ben bu yükü hangi dağa bilemiyorum
yüreğimi hangi suya bilemiyorum
o çekip gitti buralardan
o çekip gitmezden önce
bilmezdim gitmenin ne olduğunu
şimdi kim gitmelerden söz etse
karanlıkta bir baba
sessizce öpüyor çocuğunu
sürün çocukları dağlara
özlemleri öfkeleri sürün dağlara
bir gün göreceksiniz
bir gün vurur yangını yüzlerinize
sürün çocukları dağlara
sürün ve sürdürün bu karanlığı
kahrolasın demiyorum
kahrolasın demiyorum
kahrolma da gör beni