modern toplumun insanları maruz bıraktığı en önemli anormal koşul, bizim güç sürecini doğru dürüst yaşama şansımızın olmamasıdır. yaşamı boyunca güç sürecine olan gereksinimi tatmin edilen kişi, o yaşamın sonunu kabullenmeye en iyi hazırlanmış kişidir.toplum, insanlara, güç sürecinden geçmeleri için fırsat vermenin bir yolunu bulmalıdır. oysa insanlar için fırsatın değeri, bu fırsatı toplumun onlara verdiği gerçeğiyle zaten biter. onların ihtiyacı olan, kendi fırsatlarını yaratmaktır. sistem onlara fırsatlarını verdiği sürece, onları tasmayla bağlı tutar. bağımsızlıklarını elde etmek için bu tasmadan kurtulmalıdırlar.
bir diğer önemli sorun da çağdaş toplumda birçok insana acı veren bir amaçsızlık duygusudur. varoluşçuluk da büyük oranda, çağdaş toplumun amaçsızlığına bir tepkidir. bireyin güvenlik arayışı hayal kırıklığıyla sonuçlanır. bu da bir güçsüzlük duygusuna yol açar.
insan için güç de yeterli değildir. bir insanın uğrunda gücünü deneyeceği amaçları olmalı. ciddi psikolojik problemlere yakalanmamak için, bir insan, uğruna çaba harcaması gereken amaçlara gerek duyar ve bu amaçlara ulaşmada en azından makul bir oranda başarıya sahip olmalıdır.
anayasal haklar bir dereceye kadar yararlı olsa da, burjuva özgürlük anlayışı olarak tabir edilebilecek şeyi garantilemekten pek fazlasına hizmet etmez. burjuva anlayışına göre, özgür bir insan, sosyal bir makinenin önemli bir parçasıdır ve yalnızca tembihlenmiş ve sınırlanmış bir dizi özgürlüğe sahiptir; bu özgürlükler bireyin ihtiyaçlarından çok sosyal makinenin ihtiyaçlarına hizmet etmek üzere tasarlanmıştır.
bir yetişkin insanın zamanının büyük bir bölümünü kendi işine vermiş olarak bir masa başında oturarak geçirmesi doğal değildir. normal bir yetişkin, zamanını gerçek dünyayla etkin bir ilişki kurarak geçirmek ister.