bize mutluluğu getirecek olanlar hiçbir şekilde duyumsanan nesneler değildir.insanların körlüğü ve bilgisizliği bizi şaşırtmamalıdır; çünkü zihinleri, önemli bir zorluğu içeren hiçbir şeye nüfuz edemez.
"bir malebranche'ın akılcı dininde, bilimsel kafa, tanrı aşkının biçimlerinden biridir. hatta tüm erdemlerin en belli başlısı, en tanrısalı ve sevginin en yüksek ifadesidir." (edmond goblot)
hemen her zaman en masum zevklere eşlik eden can sıkıcı vicdan azapları vardır.
zihinlerin en birinci ödevi, özgürlüklerini korumak ve artırmaktır; bunu da ancak en iyi alışkanlıklarla yapabilirler ve bu şekilde mutluluklarını hak edebilirler.
sevgili ariste, fikirlerimizin ışığı ile duygularımızın karanlığı arasında, bilmek ile duyumsamak arasında fark vardır ve bu farkı zahmetsiz bir biçimde ayırt etmeye alışmak gerekir. en güçlü biçimde hissettiği şeyi çok açık olarak bildiğini zannederek bu fark üzerinde yeteri kadar düşünmemiş kişi, kendi değişimlerinin karanlıklarında kaybolmaktan başka bir şey yapamaz. bu önemli gerçeği iyi anlayınız. insan hiçbir biçimde kendi kendine kendisinin ışığı değildir. yapısı kendini aydınlatmaktan çok uzaktadır ve kendisi için kavranamaz bir olgudur. tüm zihinleri aydınlatan evrensel aklın ışığı olmadan, bu aklın kendi ışıklı yapısında keşfettiği kavranabilir fikirler olmadan insan hiçbir şeyi bilemez.