muhasebe

john steinbeck

sonu gelmeyen eğlencenin muhasebesini yaparak bütün delik deşiğe talihsizlik sinmiş olduğu, uğursuzluğun akşamları peteğine üşüşen arılar örneği, her yanı istila etmiş olduğu sonucuna vardı. düşünce bu yola saptıktan sonra yapılacak en doğru iş; yatıp bunun unutulmasını, geçmesini beklemektir. mack böyle batıl şeylere inananlardan değildir ama yapılacak başka şey yoktur da ondan.

kader ve kısmete inanmakla bir şey çıkmaz. zaten kimse bunlara inanmaz. ama bunları ihmal etmek de bir fayda vermez, hem ihmal eden de yoktur.

zaman her şeyi halleder, bu da ötekiler gibi gelip geçecek, herkes her şeyi unutacak demek gayet kolaydır. ne var ki, bütün bunlar siz işin içine karışmadığınız zaman böyledir. ama siz içinde oldunuz mu zaman yol vermez, insanlar unutmaz ve bir türlü değişmeyen bir halin orta yerinde bulursunuz kendinizi.

olanlar oldu bir kere, özür dilemenin, pişman olmanın yararı yok. zaten hayatım boyunca her şey pişmanlıktı. bu seferki yeni bir şey değildi ki, her zaman böyle olmuştur. mack bardağından uzun bir yudum çekti. bir karım vardı, diye devam etti, aynı şey. giriştiğim işlerin hepsi fos çıktı. bu hale fazla dayanamadı. kazara iyi bir iş yapsam bile eninde sonunda mutlaka bir bokluğu çıkardı. bir armağan alacak olsam bir yerinde mutlak bir kusur olurdu. kötülükten, dertten başka bir şey bulamadı bende. daha fazla katlanamadı. soytarılığa başlayıncaya kadar her yerden hep aynı dertlerle karşılaştım. şimdi soytarılıktan başka ne işimiz kaldı ki.. oğlanları hoş tutmak, onları eğlendirmek.