en büyük kahramanlık, insanın hayatta ikincilikle yetinmesidir.bir adam baştan hoşa gitmezse, genellikle sonradan beğenilir.
son derece iyi; ama zayıf, sinirli kişilerde ara sıra böyle olur; iyiliklerine rağmen üzülmek, öfkelenmek, onları sanki sarhoş eder, bundan zevk alırlar ve mutlaka başkalarına, suçsuz, çoğunlukla da en yakınlarından birine çatarlar. örneğin kadınlar, ortada incir çekirdeğini dolduracak bir neden yokken kendilerini mutsuz, kırgın hissetmek ihtiyacı duyarlar. pek çok erkek de böyle durumlarda kadınlara benzer; üstelik ruhça zayıf, kadın tabiatlı erkekler de değildir bunlar.
insanlar bazen azarlanmaya, hırpalanmaya gerek duyar.
aptal olduğunu anlayan, aptal değildir.
insan erdemlerinin temelinde bencillik olduğunu bir türlü aklımdan çıkaramıyorum. erdem arttıkça bencillik de çoğalır. hayat ticari bir uzlaşmadır. idealsiz de çok hoş bir ömür sürülebilir.