mutluluğun en güzel ifadesi susmaktır. ne kadar mutlu olduğunu anlatıp duran insan çok da mutlu olamaz.
ırmaktan daha geniş köprüye ne gerek var
ödülün iyisi ihtiyacı karşılayandır
kendi mükemmelliğini kabul etmemek
her zaman üstünlük göstergesi olmuştur
kötü bir sözün sevgiyi ne kadar zehirleyeceğini
hiç bilemez insan
kendini övüp de akıllı olan kişi yirmide bir çıkmaz.
insanoğlu böyledir
elinde olanın gerçek değerini bilmez
ama o şey elden gidip yok olunca
birden kıymetleniverir ve işte o zaman
sahip olduğu sürece görmediği niteliklerini de
görmeye başlar
acayip derdin çaresi de acayip olur
ne harika şey şu insanoğlu; dışarı çıkarken cepkeniyle pantolonunu giyiyor; ama aklını evde bırakıyor. o zaman da maymun azmanından farkı olmuyor; ama maymun bile böyle birinin yanında bilgin kalır.