insanlar iki türlüdür: günahkâr olduğuna inanan doğrular, doğru olduğuna inanan günahkârlar.dindarlık ile iyilik arasında muazzam bir fark olduğunu deneyim bize gösteriyor.
dünyada, tanrı'nın ve doğanın bütün yasalarını bir yana bırakıp kendi uydurdukları yasalara katiyetle uyan insanlar olduğunu fark etmek gülünçtür. örneğin muhammet'in askerleri, hırsızlar, zındıklar vs. ve mantıkçılar için de aynı şey geçerli: bunca kutsal ve haklı sınırı aştıklarına göre kendilerine atfettikleri yetki sınırsız ve hudutsuz olmalı.
insanlar değer meydana getirmeye alışık olmadıklarından ve sadece oluşmuş bir değeri takdir etmeyi becerebildiklerinden, tanrı'nın da kendileri gibi yaptığını sanırlar.
oruç tutup kendinden hoşnut olmaktansa oruç tutmayıp bunun alçak gönüllülüğünü yaşamak yeğdir.
itikat bakımından her şeyin başı olarak tanrı'ya tapmayan ve ahlak bakımından her şeyin amacı olarak tek bir tanrı'yı sevmeyen bütün dinler batıldır.