14.05.2010

duvar

jean-paul sartre

bir hastanın çılgın dünyasına hiçbir zaman girmemelidir.

gerçeklere dosdoğru ve çekinmeden bakmak kadar iyi şey yoktur.

insanın kendine karşı da görevleri vardır.

insanın dışında yaşadığı için kınıyorum onu. pierre artık insan değil; ona verdiği tüm sevgiyi, gösterdiği tüm özeni biraz da şu insanlardan çalıyor sayılır. insanın kendini başkalarından esirgemeye hakkı yok; şeytan bile gelse, toplum halinde yaşıyoruz.

bir kadınla hiç yakın ilişkide bulunmadım; kendimi kirlenmiş duyardım. evet, anlaşıldı, kadınların üzerine biniliyor ama onlar da sizden bir şeyler alıyorlar ve işittiğime göre, asıl kazançlı çıkan kadınlar oluyormuş. ben kimseden hiçbir şey istemem; ama bir şey vermek de istemem. veya bana isteklerime tiksintiyle boyun eğecek soğuk ve sofu bir kadın gerekirdi belki de.

kadınları çıplak yürümek kadar zor duruma düşüren bir şey yoktur. tabanlarına basmaya alışık değillerdir.

erostrate, ünlü olmak istiyordu ve bunun için de dünyanın yedi harikasından biri olan efes tapınağını yakmaktan başka çare bulamadı.

bir cinayet, onu işleyenin yaşamını ikiye böler. belki ara sıra geriye dönmek arzulanır ama, cinayet orada, arkanızdadır artık, yolunuzu keser o parıltılar saçan maden.

insan hiç, hiçbir zaman istediğini yapamıyor, sürüklenip gidiyor.