toplu şiirler

ingeborg bachmann

mucizeler yaratır zaman

talimlidir acıya yaşayan her şeyi

ve yoktur herhangi bir eksiği

uykunun en güzel diyarlarını tanıyorum

asla gitmek istemiyorum oralara

henüz bilmiyorum, kapkara göl

nerede son verecek acılara

bakışlarını kaldır; ama bakma bana

indirilmekte bayraklar, meşaleler sönmüş

ve ay kapanmış kendi yörüngesine

gel, zamanıdır artık, gel ve sarıl bana

ey kutsal çılgınlık

ölü gözleri

gördük ve unutmadık asla

sevgidir en uzun süren

ve tanımaz bizi bir daha

kolay mı kaçmak, yağmur altındaki

yaprakların o mutsuz ölümlerinden

bir ekmeği yağmurla paylaşıyoruz

bir ekmeği, bir borcu ve bir evi

sayısızdır inançsızlığın yarattığı mucizeler

yürek olmakta direnen bir yürek, var mı daha

bu da bir dünyadır

bir eski yıldızdır, yalnızca

çocuk yaşlarımızda ülke dediğimiz

zamanın yağmuru gibi indiğimizde

havuzlara, neşeli zamanların birikimleri gibi

dağların hareket edişi başladığında

taşlara özgü bir duyguyla ve yaşları

belirsiz, bir gece korkusunun zemininde

ve çok büyük bir tedirginliğin kapısında

biz, seninle birlikte yatacağız

artık uyuma vaktidir sevdiceğim, oyun bitti

usulca yürümeliyiz. beyaz gecelikler havalanmakta

annemle babama göre hayaletler gezmekte sanki

biz karşılıklı değiştiğimizde nefeslerimizi

ama sonradan öğrendi ki, kuzuların otladığı yerlerde

kurtlar önceden beklerler hep, karanlık bakışlarla

hatırla! çok iyi bilmektesin artık

her kim ki sadıktır, yuvasına kavuşur ilk ışıklarla

ey ertelenmiş, ey bize bırakılmış zaman

görkemli duygulara sardı beni, unuttuğum ne varsa

güneşin altında yoktur daha güzeli, güneşin altında olmaktan

birbirimize sarılmış, yatmaktayız

denizin dibinde, suları örtünmüş

tek bir ağız olmuşuz şimdi

unutmayı ve huzuru solumaktayız

ve sessiz tekne üzerimizde

toprağı götürmekte gülümseyerek, eve

söndürmekte sıcacık bir kırmızının dalgası

kendisinden daha serin olan güneşi

uyuyoruz ve farkında değiliz artık

sahilde uçup gitmiş saatlerin

sarılmışız birbirimize istiridyeler gibi

içinde incilerin, düşlerin ve kumların saklandığı

sen değilsin yitirdiğim,

dünya.