publius ovidius naso
kendi aile ocağında yaşamasını daha güvenli sayarlar kişinin.
acı çeken insan, acının kendisinden daha çabuk tükenir.
hasta her zaman doktor sayesinde sağlığına kavuşmaz: bazen hastalık tedavi edici sanattan daha güçlüdür.
kalp yarasını hiçbir ilaç tedavi edemez.
bırak güvenliği başkaları istesin. en zavallı kader güvenlidir; çünkü daha kötü bir sonun korkusundan uzaktır.
avam, dostluklara çıkar için değer verir. neyin onurlu olduğuna önem vermektense neyin kâr sağladığına önem vermek önce gelir. sadakat ise servetle ayağa kalkar ya da düşer. kolayca bulamazsın binlerce insan arasından erdemin bir değeri olduğunu düşünen tek kişi.
doğru eylemler ödül içermiyorsa içlerindeki özgün değerin bir önemi yoktur. bedava doğruluk pişmanlık doğurur. yarar sağlamıyorsa bir şey, değersizdir.
artık herkes kendi gelirine tutkun ve çıkarına uygun olanı hesaplıyor kaygılı parmaklarıyla.
kuşkusuz, akraba ruhlar arasında bir uyum vardır; her biri kendi çalışmasına özgü bağlaşmayı onurlandırır. köylü çiftçiye, asker çılgınca savaşana, gemici ise yalpalayan bir geminin kaptanına tutkundur.
bir insanı kurtarmak insana yaraşır bir zevktir, daha iyi bir lütuf kazanılmaz bundan başka bir yolla.
güçlü şeyler özden sağlamdır, bir machaon'a ihtiyaç duymazlar.
tedavi ederek bazı yaraların daha kötüleştiğini biliriz, onlara hiç dokunmamak daha iyidir.
neşeli şeyleri neşeyle terennüm etmişimdir, hüzünlü şeyleri de hüzünle: her mevsimin kendine uyan bir eseri var.
dinleyici hevesi arttırır, yetenek övülenleri çoğaltır, şan şöhretin koca bir mahmuzu vardır.
insan yaşamı pamuk ipliğine bağlıdır, evvelce sağlam olan her şey ani bir darbeyle bir anda yıkılıp gider.
çürüyen zaman demiri de tüketir taşı da. hiçbir şey zamandan daha güçlü değildir.