gömülmek geceye.
bazen düşüncelere dalmak için
baş eğilir ya, işte öyle, düpedüz gömülmüş
olmak geceye. çepeçevre insanlar uyumaktadır
ufak bir oyunculuk, masum bir kendini aldatış
sanki evlerde uyumaktadırlar, sağlam yataklarda
sağlam çatılar altında, döşekler üzerinde boylu
boyunca uzanmış ya da büzülmüş, çarşaflar içinde
yorganlar altında, gerçekte bir araya gelmişlerdir
o bir vakitler ve sonraları olduğu gibi çöl gibi bir
yerde, açıkta bir konak, sayılamayacak kadar insanlar
bir önder, bir kavim, soğuk bir gök altında, soğuk
yapraklar üzerinde, önce ayakta, şimdi savrulmuş
yerlere, alınlar kollar üzerine bastırılmış, yüzler
yere doğru sakin soluyarak. ve sen uyanık durursun
nöbetçilerden birisin, yanıbaşındaki çalı çırpı
yığınından yanan bir odun parçasını sallayarak
ama en yakınını bulursun. neden uyanıksın
birinin uyumaması gerekiyor işte.
birinin olması lazım.