bir tutam gerçeklikte, bir galaksi dolusu insan beyninin anlayabileceğinden daha fazla bilgi vardır. dünyayı ve çevresini anlamak insan beynini aşar; bu yüzden beyin bunu, kavrayışın yerine geçen, basitleştirilmiş ilüzyonlar yaratarak telafi eder. ilüzyonlar işe yaradığında ve ilüzyonu kabul eden insan hayatta kaldığında, bu ilüzyonlar yeni nesillere geçer.insan beyni bir ilüzyon jeneratörüdür. insanın dünyanın merkezinde olduğu, ruhların, ahlâkın, özgür iradenin ve sevginin sihirli özelliklerinin sadece bize bahşedildiği gibi inançları oluşturan kibir, ilüzyonların yakıtıdır. mutlak güce sahip olan tanrı'nın, geriye kalan tüm evreni bize oyun alanı yaparken, gelişimimize ve hareketlerimize karşı eşsiz bir ilgi beslediğini farz ederiz. tanrı'nın, bizim gibi düşündüğü için, kayaların, ağaçların, bitkilerin ve hayvanlarınkinden çok, bizim yaşamlarımızla ilgilendiğine inanırız."
"tanrı'yı mutlak güce sahip olarak tanımlayıp, sonra da ona insanoğlunun önemine dair miyop bakış açımızı yüklemek saçma. her şeyi bilen, her şeyi yaratabilen, her şeyi yok edebilen bir tanrıya ne, ilginç veya önemli gelebilirdi. 'önem' kavramı, hayatta kalabilmek için seçimler yapma ihtiyacımızdan doğan insani bir şeydir. mutlak güce sahip bir varlığın bir şeyleri derecelendirmeye ihtiyacı yoktur. tanrı'ya, evrendeki hiç bir şey bir diğerinden daha ilginç, daha değerli, daha gerekli, daha tehdit edici veya daha önemli gelmezdi."