ülkü

georges bataille

nietzsche "ecce homo"da şunları yazıyor: "kimseye onun üzerinde kolaylıkla haklar tanımadığımız için ona kimseyi inandırmak istemediğimiz, olağanüstü, aldatıcı ve tehlikelerle dolu bir başka ülkü önümüze çıkıyor: buraya kadar, tanrısal, dokunulmaz, iyi, kutsal olarak adlandırılan her şeyle, gücün ve bolluğun aşırılığından dolayı, safça yani amaçsızca oynayan bir kafanın ülküsü; onun için, halkta tam da geçerli olan en yüce değerlerin çoktan tehlike, çöküş, küçülme veya en azından rehavet, körlük, bir anlık kendini unutma anlamına geldiği bir kafanın ülküsü; örneğin buraya kadar saygı gören tüm bu gerçeğin yanında ve bugüne kadar davranışta, sözde, tonda, bakışta, ahlakta ve görevde egemen olan tüm görkemin yanında yer alırken kolaylıkla insanlık dışı görünecek, insansal olarak insanüstü olan iyi yüreklilik ve gönencin ülküsü; bu ülkü istemeden diğerlerinin cisimleşmiş bir taklidi gibi görünecektir; bununla birlikte büyük gerçeğin çağını başlatmak, büyük soru işaretini baştaki yerine koymak, tinin kaderini değiştirmek, saatin akrebini ilerletmek, trajedinin perdesini açmak üzere çağrılan belki de odur." 

şu birkaç sözcüğü de aktarıyorum: "hissedilen sempati, heyecan ve derin kavramaya rağmen trajik yapıların yok olduğunu görmek ve buna gülebilmek, işte bu tanrısallıktır."