bir yerlerde sürgit yapılan bir şeyler
kımıldamaktadır
bitenleri vardır, durur orda, olduğu yerde
çekilmeyi bekler ya da resimlenmeyi
öyle sanılır
güzün bir yanında o çini soba
kendini kaçıran mavileriyle
öte yanı yağmur
bitmiş ve fotoğrafı çekilmiş bir kuzineyse
kış mutfağında
hiç de sessizce durmuyordur
çünkü açık bir pencereden girmiş
girmeyle birlikte kendini
duvardan duvara çarpan
birçok dövme kuşu izliyordur
kanatları gagaları kan revan
bir de seni seviyorum fotoğrafı
neden sen yoksun içinde unutmuşum bunu
atmışsın kendini çerçeveden dışarı
kurşun gibi ağıp göklerimize
süssüz ve katkısız kendin olarak
dönüyorsun
yaşıyor böylece seni seviyorum fotoğrafı
akşamlar serindi üşürdük, değil de
öteki
onun ardındaki
kırığım ve yaşlıyım nasıl onarsam kendimi
bir de saklanmak var kırılan yerlerden içeri
yırtarım, görmesinler
ne yapsam onmuyor ne yapsam
iyi çıkmıyor kendiminki