ey gökyüzüne uçmak için yaratılan insan
niçin düşüyorsun en ufak bir rüzgarda
bir nesnenin kusurları eksildikçe
aldığı tat da, duyduğu acı da artar
üne kavuşmadan yaşamı tüketen kişi
dumanın havada, köpüğün suda bıraktığı iz gibi
bir iz bırakır yeryüzünde
akıl, kötü niyetle
kaba kuvvetle birleşirse
kimse karşı koyamaz bu güce
erdemle tutuşan bir sevgi
tutuşturur hep başka bir sevgiyi
yeter ki dışarı vursun alevi
ne mutlu onlara ki, damak keyifleri
yol açmaz aşırı isteklere, ölçülü bir acıkma
duymakla yetinirler
oğul, şunu bil ki
sürgünün gerçek nedeni
meyveyi tatmak değil, sınırı geçmekti