paranın özünde ona sahip olanlardan, vermemek için direnmelerine rağmen, alınmasını engelleyecek bir şey yoktur.kişinin kendisini yeterli kıldığına inanılan zenginlik, insanları başkasının yardımına daha fazla gereksinim duyar hale getirir.
talihin dost kıldığını talihsizlik düşman kılar. düşmana dönüşmüş bir dosttan daha fazla zarar verecek bir başka bela var mı şu dünyada?
bedensel zevklere duyulan açlık bir dert yükü, açlığın doyurulması ise gerçek bir kahır değil mi? ahlaksızlığın birer ödülü gibi, kendilerinden keyif alanların bedenlerine ne türlü hastalıklar bulaştırırlar, ne dayanılmaz acılar verirler! her kim kendi şehvetini anımsayacak olursa, aldığı zevkin hüzünle sonuçlandığını da bilir.
seni güzel gösteren kendi doğan değil, sana bakan gözlerin kusurlu görüşüdür.
doğası ilk geldiği kaynaktan daha üstün olan hiçbir şey yoktur.
kötü insanlar istediklerini alamadıklarında değil de, özlemleri giderildiğinde daha mutsuz olurlar.
başkalarına zarar verenler, zarar verdiklerinden daha mutsuzdur.
her ikisi için de zorluk bir fırsattır: cesur adam için ününü yayma fırsatı, bilge kişi için de bilgeliğini güçlendirip geliştirme fırsatı.
her tür kaderle ateşli bir savaşa girişmelisiniz ki acı size zulmetmesin, refah sizi bozmasın.