26.02.2011

kuvayı milliye

nazım hikmet


aslolan hayattır

öyle günlerde yaşıyoruz ki
ben bir iş yapabildim diyebilmek için
hep alnının ortasında duyacaksın ölümü

yaşamak ümitli bir iştir sevgilim
yaşamak
seni sevmek gibi ciddi bir iştir

içimde ikinci bir insan gibidir
seni sevmek saadeti

zevcem
ruhu cevanım
hatice pirayende
ölümü düşünüyorum
geçen ömrümüzü düşünüyorum
kederli
rahat
ve hodbinim
hangimiz ilk önce
nasıl
ve nerde ölürsek ölelim
seninle biz
birbirimizi
ve insanların en büyük davasını sevebildik
-dövüştük onun uğruna-
"yaşadık"
diyebiliriz

insanların hünerleri çoktur
insanlar
sevilmeden de sevmesini bilirler

tavşan korktuğu için kaçmaz
kaçtığı için korkar

dövüşememek
bir mavzer kurşunu kadar olsun
bilfiil
doğrudan doğruya
ancak kavgada vurulan acı duymaz
ve kavga edebilmek hürriyetidir
en mühimi hürriyetlerin