18.02.2011

şölen/dostluk

platon

iyi bir dost dünyanın en güzel bıldırcınından, en güzel horozundan; hatta en güzel atından ve köpeğinden çok daha değerlidir.

cahil kişi güzellikten, iyilikten ve akıldan yoksunken bunların hepsini kendisinde toplamış sanır.

iyilerin sofrasına iyiler kendiliğinden gider.

sevgi tanrıların en eskisi, en saygıdeğeri, en güçlüsüdür ve insanlara hem hayatlarında hem de ölümlerinde erdem ve mutluluk kazandırır. 

insan kendini birine kul köle ederken, onunla daha üstün bir bilgiye, daha üstün bir erdeme ulaşacağına inanıyorsa hiçbir küçülme yoktur.

kafası işleyen birkaç kişi, kafasız bir sürüden daha belalıdır.

sevgi, her iyi olanı ve bizi mutlu edeni arzulamaktır. budur o büyük, o her parmağında bir hüner olan sevgi.

solon: ne mutlu o insanlara ki, çocuklar, tek tırnaklı atlar, av köpekleri ve yabancı misafir dosttur onlara.

hesiodos: çömlekçi çömlekçinin, şair şairin, dilenci dilencinin düşmanıdır.

insanın ihtiyaç duyduğu şey, bir eksiğini tamamlayacak olan şeydir.

içmek, şarkı söylemek, konuşmak, bunların hiçbiri kendiliğinden güzel değildir. güzellik bunların yapılış yolundan doğar. bunları güzel, doğru dürüst yaparsak güzel olur, yapmazsak çirkin olur. sevmekte de öyle: güzel olan, övülmeye değen her sevgi değil, bizi sevginin güzeline yönelten sevgidir.