iki ruh tarafından planlanan ve düşüncenin de doğru kabul ettiği bir şey, hiçbir şekilde başarılamaz değildir.insanlar ya da krallar ne kadar zengin olurlarsa etraflarında bu zenginliklerin insanı küçük düşürecek zevklerini paylaşmaya hazır o kadar çok sayıda dalkavuk ve iftiracı ortaya çıkar. zenginliğin ortaya çıkardığı en büyük kötülük budur.
insanlara hoş görünmeye çalışmak devlet yönetiminden sayılır, büyüklük ise yalnız kalmaya neden olur.
filozof olmayan insanlar tıpkı güneşin tenlerini yaktığı insanlar gibidirler. öğrenilecek bir sürü şey olduğunu gördükleri, çok çalışmak gerektiğini ve ancak bu şekilde davranıldığı takdirde başarıya ulaşılabileceğini fark ettikleri zaman, bunun imkansız bir şey olduğunu iddia ederler. bazı insanlar ise öğrendikleri şeyleri yeterince kavradıklarını, artık fazladan bir şey öğrenmeye gerek olmadığını belirtirler.
her şey yönetenin çevresinde olup biter. her şeyin başı ve sonu odur. ikinci olanın çevresinde ikinci şeyler, üçüncü olanın da çevresinde üçüncü şeyler bulunmaktadır. insan ruhu kendisine yakın olan şeylerin özünü bilmek ister; ama hiçbir bilgi onu tatmin etmez. yöneten ile onun yanındakilere benzeyen hiçbir şey yoktur.
devletler ya da insanlar yaşamlarını bilgelikle geçirmezlerse, hiçbir şekilde mutlu olamazlar.
bir varlık hakkında bilgi edinmek isteyenlerin bilmesi gereken üç şey vardır. bilgiyse dördüncü şeydir. beşinci noktaysa gerçekten var olanın ta kendisidir. bu üç şeyin birincisi isim, ikincisi tanım, üçüncüsü de imgedir.
ne ölümlülerin hayatlarında bulamadıkları altınlar
ne mücevherler
ne insanların çok değer verdikleri gümüş döşekler
ne sonsuz ovalarda kendi kendilerine olgunlaşan ağır başaklar
erdemli insanların düşünceleri kadar parlaktır (euripides)
bizler sadece kendimiz için doğmadık; aynı zamanda varlığımızın bir parçası ülkemize, bir parçası ailemize, bir parçası da dostlarımıza aittir. ancak en büyük parça yaşamın karşımıza çıkardığı durumlar için harcanmalıdır.
insana ait olan hiçbir şey devamlı değildir.