bitkisel coşkular, ey ışıklar, ey kayralar!çiçek demetleri bahçenin anlıyor, seziyordu aile sinliğini. ve bir kız kardeş ölmüştü çok ufak: silinmiyordu gözlerimden, maun ağacından tabutu, güzel kokan, aynaları arasında üç odanın. neye yarıyordu öldürmek bir çakıl taşıyla sinek kuşunu.
sevinç! ey göğün yüceliklerinden süzülen sevinç! ak pak yelkenler ışıldıyor ve taranıyor çayır otlarıyla toprağın ince yeşillikleriyle süslü görülmez kilise avluları uzun bir gününde çağımızın.
yargıda bulunuyordu kara büyücü: "oyma kayık benzeri dünya, dönen durmadan dönen, bilmiyor gülmek mi yoksa ağlamak mı istediği yelin."
ve gözlerim dengeli bir dünya çizmeyegörsün, tanıyordu kaygan direği, çanaklığı yapraklar altındaki ve ökse otlarıyla serenleri, sarmaşık halatlarını, orda çok uzun çiçekler sona eriyordu papağan ötüşleriyle.
ey yoksulluk! üfle lambanı. kuş çığlık atıyor.