cemil meriç
bu ülkenin tapu senetleri kanla yazıldı. kuruluş çağının osmanoğulları at sırtında yaşadılar. sonra saray bir uçurum oldu. ülkenin bütün hayat kaynaklarını yutan bir uçurum. imparatorluklar bir hamlede çökmez. parça parça, duvar duvar, taş taş yıkılır. rical-i devlet-i aliyye boğaziçi'ndeki kasırları, köylünün iskeleti üzerinde yükseltti. o kasırlarda yuvarlanan kadehler ya kanla doluydu, ya alın teriyle.
bu rical osmanlı bile değildi, bizans'tı.
on beşinci louis'ye atfedilen "benden sonra tufan" sözü osmanlı ricalinin besmelesiydi. ah bu çöküş devirleri! mustafa kemal yüz elli sırtlanı kovdu memleketten. tek kusuru ameliyatı yarıda bırakması. süleyman nazif kara günü sömürgeci devletlerin suratına tükürürken bu beyefendiler ingiliz zabitlerine sefahat sofraları hazırlıyorlardı. yurdu kazurattan (dışkıdan) kurtaran adam mustafa kemal. ama mikrobu öldüremedi.
bunlar osmanlı hanedanının beynini rakı sofralarında meze yaptılar. en adi sokak köpeğinin sadakatinden mahrum. yıkılan vatanın çatırtısını kadeh şakırtıları ile boğdular ve defoldular.