paranın maddesel kaynaklardan geldiğini, zihinsel bir kökü ve anlamı olmadığını düşünen insanlar, aynı zamanda ve yine aynı nedenle, seksin de fiziksel bir kapasite olduğunu, zihinle, seçenekle ve değer sistemleriyle ilgili olmadığını düşünürler. bedeninizin bir arzu yarattığına ve seçimi sizin yerinize yaptığına inanırlar. demir cevheri kendiliğinden tren rayı haline geliyormuş gibi. aşkın gözü kördür, derler. seks mantığa bağışıktır ve tüm filozoflarla alay eder, derler.
oysa aslında bir erkeğin cinsel seçimi, kendi temel inançlarının sonucu ve toplamıdır. bana bir erkeğin neyi çekici bulduğunu söyleyin, ben de size o adamın hayat felsefesini anlatayım. bana onun hangi kadınla yattığını gösterin, size o kişinin kendini nasıl değerlendirdiğini bir bir sayayım.
ona kendi benliğini silmenin bir sevap olduğuna dair ne saçmalıklar öğretilmiş olursa olsun, seks tüm eylemler içinde en derin bencillik içerenidir. o eylemi ancak ve yalnızca kendi zevki için yapacaktır. bunu kendini silerek, bir iyilik, bir ihsan olarak yapmayı düşünebiliyor musunuz? kendini alçaltarak yapılamaz; ancak kendi zevkiyle, arzulandığını ve arzulanmaya layık olduğunu bilerek yapılabilir. ruhu çırılçıplaktır o anda. tıpkı vücudu gibi. kendi gerçek egosunu, değer standardı olarak kabul etmektedir. ona çekici gelecek kadın, kendi en derin arzusunu yansıtan kadın olacaktır. o kadının teslim olması, ona bir kendine saygı duygusu yaşatacaktır ya da böyle olduğuna inanacaktır.
kendi değerinden emin olan ve bundan gurur duyan adam, bulabildiği en yüksek tip kadını isteyecektir. beğeneceği kadın güçlü olacak, fethetmesi zor bir kadın olacaktır; çünkü ancak bir roman kahramanını fethettiği zaman bunu bir başarı sayabilecektir, beyinsiz bir sürtüğü değil.
onun aradığı, kendi değerini bulmak değil, kendi değerini ifade etmektir. zihninin standartlarıyla bedeninin arzuları arasında hiçbir çelişki yoktur. ama kendi değersizliğine inanan adam da en nefret ettiği kadın tipini cazip bulur; çünkü o kadın onun gizli benliğinin yansımasıdır. kendisinin sahtekar olduğu yolundaki objektif gerçeklikten o kadın sayesinde kurtulur. kadın ona bir aylığına hayali bir değer kazandırır, o da kendi benliğini lanetleyen ahlak sisteminden bir süre için kurtulmuş olur.
aşk bizim en yüce değerlerimize bir cevaptır. bir erkek kendi değerini ve varoluş görüşünü yozlaştırırsa, aşkın zevk değil, kendini reddetme olduğunu savunmaya başlarsa, iyilik ve sevap denilen şeyin gurur değil, acıma, acı, zaaf ve fedakarlık olduğunu söyler; en soylu sevginin beğenmekle değil, sadakayla başladığını, değerlere cevap olarak değil, kusurlara cevap olarak doğduğunu söylerse, kendini ikiye bölmüş sayılır. bedenine söz dinletemez. seviyorum dediği kadının karşısında iktidarsızlığa düşer, bulabildiği en bayağı orospuya doğru kayar. bedeni her zaman en derindeki inançlarının nihai mantığını izleyecektir. kusurların sevap olduğuna inanırsa, varoluşu kötü diye damgalamış sayılır, kendisinin ancak yozlaşmışlıklardan zevk almaya layık olduğuna inanır. sevabı acıyla bağlamıştır, zevkin ancak günahlarda bulunabileceğini sanır. bu defa, bedeninin kötü arzuları olduğunu, zihninin bunları etkileyemediğini, seksin bir günah olduğunu, gerçek aşkın katıksız bir ruhsal duygu olduğunu haykırmaya başlar. ondan sonra da aşk neden bana yalnızca can sıkıntısı getiriyor, seks de yalnızca utanç getiriyor diye merak eder.
bir fikrin güdümünde olmayan fiziksel eylem, nasıl sersemlerin kendini kandırma biçimiyse, kişinin değerler sisteminden kopuk bir seks de öyledir.
aşkın saflığını arzudan koparan insan, aşksız arzunun ahlaksızlığına da inebilen insandır. ama çevrenize bakınca, çoğu insanın ikiye bölünmüş yaratıklar olduğunu, bir o yana, bir bu yana savrulup durduğunu görürsünüz. bir kısmı paradan, fabrikalardan, gökdelenlerden, kendi bedeninden nefret eden türde bir adamdır. hayatın anlamı ve iyi bir insan olmanın gereği olarak, akıl almaz konularla ilgili tanımlanamayan duyguları ön plana çıkarır. umutsuzca çığlıklar atar; çünkü saygı duyduğu kadına karşı hiçbir şey hissedemiyorken, çirkefler içindeki yosmaya, karşı konulmaz bir ihtiras duymaktadır. insanların idealist dediği biridir o. öbür yarı ise herkesin pratik insan dediği kişidir. ilkelerden, soyutluklardan, sanattan, felsefeden, hatta kendi aklından tiksinen adamdır. maddesel objeler elde etmeyi kendi varlığının en önemli amacı sayar. bunların sebebini ya da kaynağını düşünme gereğine gülüp geçer. bunların kendisine zevk vermesini bekler. daha çoğunu elde ettikçe daha az zevk almaya başladığını görüp şaşırır.
işte, vaktini kadınları kovalamaya harcayan adam, o adamdır. kendine yönelttiği üç kandırmacaya bir bakalım. bir kere, özsaygı ihtiyacını kabullenmez; çünkü ahlaki değerler gibi kavramları küçümser. ama beri yandan, kendini bir et parçası saymaktan ötürü, kendine büyük bir tiksintiyle bakmaktadır. seksin kişisel değerlere saygının fiziksel ifadesi olduğunu kabullenmese de, aslında bunu bilmektedir. bu nedenle, öyleymiş gibi davranarak, sebep sayılması gereken şeye ulaşma çabasına girer. kendine saygıyı, ona teslim olan kadınlardan kazanmaya çalışır; ama seçtiği kadınların karakteri de, yargısı da, değer standardı da olmayan kimseler oluşunu görmezden gelir. kendine yalnızca fiziksel zevk peşinde olduğunu söyler; oysa bu kadınlardan bir haftada, bazen bir gecede bıkar. profesyonel fahişelerden tiksinir, temiz bakireleri baştan çıkardığına dair hayaller kurar. bu onun hep aradığı ama hiç bulamadığı başarıdır.
aklı olmayan bir vücudu fethetmekte ne şeref var ki?