insanlar kendilerini oldukları gibi görmekten hoşlanmazlar.aşk kadının erdemidir. kadın, aşk uğruna işlediği günahlarla gurur duyar. pişmanlıklarına katlanma kahramanlığını aşktan alır. işlediği günah ona ne kadar pahalıya mal olursa olsun, sevdiğini o kadar hak etmiş sayılır. işte din fanatiklerinin eline hançeri veren de bu fanatizmdir.
egoizm bizi insanların bize kötülük yapmasını engellemek amacıyla iyilik yapmaya götürür.
erkekler ve özellikle de aşıklar, kadınlardaki cesarete hayranlık duymaktansa, zayıflıklarını korumayı istemek gibi masum bir kendini beğenmişlik gösteriyor.
şefkat ve özverili bir dostluktan gayrı her şey geçicidir.
yüce gönüllülerin uzak durduğu bazı sistemlere bağlı olan bir ruhun iyi olduğunu nasıl kabul ederim? idam cezasının gerekliliğini destekleyen bir adamla aramda, ne kadar bilinçli ve aydın olursa olsun, emin olun herhangi bir sempati oluşamaz. bu adam bana reddettiğim gerçekleri kabul ettirmek isteyecek ama asla başarılı olamayacaktır. çünkü ona güven duymak elimde olan bir şey değildir.
zayıf varlıklar büyük korkular ve önsezilerden başka bir şey yaşamaz.
kadınlar tavsiye vermek için değil itaat etmek için yaratılmıştır.
toplum yalnızca küçük ve yaygın hatalara karşı serttir. nadir rastlanan bir cesaret karşısında şaşırır, isyan eden bir bahtsız insan bütün silahlarını elinden alır. toplum bazen kendisine meydan okunmasını ister. var olan yollardan tırmananlara hayranlık göstermez.
yaşadığımız çağdan ne kadar ilerde olursak ondan o kadar ıstırap çekeriz.
bizi kadınların yanında aptallaştıran isteklerimizin şiddeti, aşkımızın verdiği aceleciliktir. bu heyecanları biraz da olsa törpülemeyi başarmış bir erkek, kendi seveceğine karşısındaki tarafından beğenilmek konusunda aceleci davranır.
duyarlılıklarını bol keseden harcamayan insanlar, yeri geldiğinde bazen fazlasıyla duyarlı olabilirler.
dostum, insanlar sizi suçluyorsa, mutluluğunuz en iyi yanıt olur.
insanların kirletemediği saf ve naif vicdanınızla sizin için mutluluğumuz erdemimizin işareti; oysa insanlar için, günahımızın ta kendisi. boşverin. yalnızlık iyidir. insanlar pişmanlığa değmez.
dünyadan kopmak için çok fazla güç, bu gücü bulmak içinse çok fazla acı gerekiyor.
insanın öküz gibi bir sabrı, taşı parçalayacak güçte bir bileği olunca, anlatmaya değer ne iyi ne de değişik olayları vardır; ne de heyecanları olabilir.
bu dünyadan bir bütün olarak ayrılan insan, ölümle her şeyin bittiğine inanan insandır.
geziye çıkınca en güç şey saf doğayı bulabilmektir; çünkü insanoğlu her yeri düzenlemiş, hemen her yeri bozmuştur.
anlayış için gereken şey kafada, takdir etmek için gereken ise gönülde bulunur.