sözcüklerinin
koyu yeşil
karanlık ormanına
dalıyorum gene
osip mandelştam
bilinmeyen mezarını arıyorum
kulağımı toprağa dayayıp
yeraltının sessizliği içinde
soluğuna biçim veren
birer atardamar
kımıldayan dudakların
duyar gibi oluyorum
üzerinde
kızılkara büyüyen
bu buruk böğürtlenler
senin zengin yoksulluğun
görkemli züğürtlüğün
tek mirasın