knut hamsun
aşk akıllıyı aptal yapar.
yabanda her mevsimin adamı afallatan ulu güzellikleri vardır ya, hiç değişmeyen bir şey vardır ki o da yerin göğün o geniş, ağır sesidir. dört bir yanınızdan kuşatılmışsınız gibi gelir size. ormanın karanlığı, ağaçların cana yakınlığı. her şey ağırdır, yumuşaktır; adamın aklına türlü türlü şeyler gelir orada.
biz kadınlar insanlığın ezilmiş, zavallı yarısıyız. yasaları yapanlar erkekler; biz kadınların bu konuda bir tek laf söylemeye hakkımız yok. ama hiçbir erkek kendini doğum yapan bir kadının yerine koyabilir mi? bunun korkusunu hiç duymuş mudur, o korkunç yürek çarpıntılarını tanımış, o saati düşündükçe sıkıntıdan hiç ağlamış mıdır?