16.08.2011

bir ses

yves bonnefoy


ne kadar yalın olduk bu dallar arasında
ve yok, aynı adımla giden
bir gölgeyi seven bir gölge ve dalların alanı
bağırmayan, gölgeler ağırlığından, kımıldamayan

telaşsız, uykulara alıştırmışım seni
geleceksiz adımlara, değişimsiz günlere
çalılarda baykuşa, gece olduğunda saydam
çeviren bize doğru dönüşsüz toprak gözlerini

sessizliğine, korkularıma hüzünsüz
ki ararsın onlarda olgunlaşacak zamanın tadını
büyük kapalı yollara, gelip içtiği yıldızın
devinimsiz, sevmekten, almaktan ve ölmekten