mesut sanmak için kendimi
ne kağıt isterim ne kalem
parmaklarımda cıgaram
dalar giderim mavisinden içeri
karşımda duran resmin
giderim, deniz çeker
deniz çeker, dünya tutar
içkiye benzer bir şey mi var
bir şey mi var ki havada
deli eder insanı, sarhoş eder
bilirim, yalan, hepsi yalan
taka olduğum, tekne olduğum yalan
suların kaburgalarımdaki serinliği
iskotada uğuldayan rüzgar
haftalarca dinmeyen motor sesi
yalan
ama gene de
gene de güzel günler geçirebilirim
geçirebilirim bu mavilikte
suda yüzen karpuz kabuğundan farksız
ağacın gökyüzüne vuran aksinden
her sabah erikleri saran buğudan
buğudan, sisten, ışıktan, kokudan
2
ne kağıt yeter ne kalem
mesut sanmam için kendimi
bunların hepsi... hepsi fasafiso
ne takayım, ne tekneyim
öyle bir yerde olmalıyım
öyle bir yerde olmalıyım ki
ne karpuz kabuğu gibi
ne ışık, ne sis, ne buğu gibi
insan gibi