bunca yaşamda ve ölüme bunca yakın
o yüzden hesaplaşamıyorum kimseyle
koparıp alıyorum yeryüzünden kendi payımı
saplıyorum yeşil hançeri yüreğinin ortasına
atlas okyanusu'nun
kendi sularımda boğuluyorum
tarçın kokusu yükseliyor çatılardaki kuşlarla
katilim olan zamanla yalnız başımayım
esrikliklere ve maviliklere sığınıyoruz birlikte