ne güzel şey hatırlamak seni
ölüm ve zafer haberleri içinden
hapiste
ve yaşım kırkı geçmiş iken
ne güzel şey hatırlamak seni
bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin
ve saçlarında
vakur yumuşaklığı canımın içi istanbul toprağının
içimde ikinci bir insan gibidir
seni sevmek saadeti
parmakların ucunda kalan kokusu sardunya yaprağının
güneşli bir rahatlık
ve etin daveti
kıpkızıl çizgilerle bölünmüş
sıcak
koyu bir karanlık
ne güzel şey hatırlamak seni
yazmak sana dair
hapiste sırtüstü yatıp seni düşünmek
filanca gün, falanca yerde söylediğin söz
kendisi değil
edasındaki dünya
ne güzel şey hatırlamak seni
sana tahtadan bir şeyler oymalıyım yine
bir çekmece
bir yüzük
ve üç metre kadar ince ipekli dokumalıyım
ve hemen
fırlayarak yerimden
penceremde demirlere yapışarak
hürriyetin sütbeyaz maviliğine
sana yazdıklarımı bağıra bağıra okumalıyım
ne güzel şey hatırlamak seni
ölüm ve zafer haberleri içinden
hapiste
ve yaşım kırkı geçmiş iken