"bayan şoför" karalamasına karşıyım. ben bayan şoföre de onun anlayacağı gibi davranırım. mesela bayan şoföre yaklaştığımda hemen sireni kapatırım; çünkü onların refleksleri anidir, çabuk heyecanlanırlar. diğer yandan bayan şoförler her zaman ambulansa yardımcı olmak için daha fazla çabalarlar.yol vermeseler de, soğukkanlılığı hiç kaybetmeyeceksin. bağlı olduğum medline'ın "hayat yolu" diye bir projesi var; diyoruz ki orta şeritten hayat kurtaralım. sol şeritte kaçacak yer yok, emniyet şeridi zaten ekstra şerit muamelesi görüyor. arkada hasta var, makas atarak da gidemezsiniz; hemen arkanızda damar açılıyor, elektroşok veriliyor.
hazır yol açıldı diye peşimize takılan arabalara dair kitap yazabilirim. bütün toplumun kimliğini görüyorsunuz aslında burada. ağzında sigara, yarış yapmaya kalkıyor adam. hem beni sıkı sıkı takip ettiğinde algımı dağıtıyor, bir de onu kollamam gerekiyor.
ambulansları işadamları toplantılara gitmek için kullanıyormuş gibi bir fikir oluştu toplumda; dürüstçe söylüyorum; geçmişte böyle olaylar da yaşadım. ama şunu düşünmek lazım; içeride işadamı olabilir ya da ben boş arabayla dönüyor olabilirim; ama ya hasta varsa? yol vermeme riskine değer mi?
hayattaki en büyük zevklerimden biri sigara içmekti; unutmuyorum bir hastayı kaldırmak için eğildim, o an kendi acısını unutup sigara kokusundan yüzünü buruşturdu. üç yıl oldu, o gün bıraktım. heyecanlı bir vakadan sonra bir sigara tüttürmek en büyük zevkti halbuki.
ben hayatımda bir kez ambulansın arkasına geçtim, eşim iç kanama geçiriyordu. enteresandır, orada ben şoför çok mu sarsıyor, çukura mı girdik, nasıl kullanıyor, onu düşünüyordum. aksini söylesem yalan olur.
via pınar öğünç