insanlar babalarının kaybını unuturlar da mallarının kaybını unutmazlar.büyük insanların yeni hizmetler karşısında, eski hakaretleri unutacaklarını sanan kimse aldanır.
insanlar kötülük bekledikleri yerden iyilik gördükleri zaman daha fazla minnettarlık duyarlar.
akıllı hükümdar, yurttaşlarını her zaman ve her durumda kendisine muhtaç bırakmalıdır. onların sürekli olarak bağlılığını sağlayacak tek yol budur.
ihtiyatsızlık insanı öyle bir işe başlatır ki, başlangıçtaki iyi görüntü altta yatan zehri göstermez. tıpkı verem ateşi gibidir.
en iyi kale, halkın sevgisidir. eğer halk sizden nefret ediyorsa birçok kaleniz de olsa kendinizi güvencede sayamazsınız. halk eline silahı aldıktan sonra onun yardımına gelecek yabancı eksik olmayacaktır.
işgal ettiği bölgede oturan hükümdarı oradan söküp atmak çok güçtür.
insanlar anlayış bakımından üçe ayrılabilirler: kendi başlarına anlayanlar, başkalarının gösterdiği şeyleri anlayanlar ve nihayet, kendi başlarına da başkalarının yardımıyla da bir şey anlamayanlar. birinciler çok iyi, ikinciler de iyidirler. üçüncülerse hiçbir işe yaramazlar.
insanların yaradılışları genellikle kötü olduğu için, ancak mecbur oldukları zaman iyi davranırlar. mecbur olmadıkları zaman kötü olarak karşımıza çıkarlar.
dünyada cömertlik kadar insanı bitiren bir şey yoktur.
talihi, coştuğu zaman ovaları basan, evleri ve ağaçları yıkan, toprakları bir yerden söküp başka bir tarafa sürükleyen nehre benzetirim. herkes onun önünden kaçar, herkes ona karşı koymadan boyun eğer.