hayatı bir gürültünün içinden yeniden yaratmaktır şiir
değil söz demlemek mutluluğun kanatlarında
dertlenme geçmişin kiri ve acısıyla
gelecek gün biriken güçle yaşanacaktır
şiirim çocukların perçemlerini tarıyor
kadınlar sevdim ırmaklarca
sonsuz bir sürgünde savruluyorum
kopan uçurtmayım rüzgarda
büyük ırmaklara yöneliyor su
üç denizin tuzlu mavisinde
kaynak yalımıyla dile geliyor ülke
-eğer olmasaydı-
hiçbir atmosfer ve
coğrafya hünerinin dolduramayacağı
özgü kara, özgü gök
dalgadaki ayar öfkedeki sükun
bu yarar aydınlıktaki
diyorlar ki, basmaya toprak yok
bilmeye bilgi, izlemeye dava, çiçeklenmeye uzam
diyorlar ki, yazmaya dil, sevmeye insan, yanmaya aşk yok
belemeye umut, istinada tarih
ve yoldaşlığa tanrı
kalbim zamanın kanlı bohçasında
kalbim kraterlerin arz merkezindedir
binebildiğimiz soylu at -bizimdir
sevebildiğimiz güzel kadın -bizim
diyebildiğimiz yüksek şiir -bizimdir
"tiranlar ozanı anlamazlar
anladıkları zaman, yaşatmazlar"
(andrey voznesenski)
çağdaş ozanlar gönül indirmezler
"tiranlar ozanı anlamazlar
anladıkları zaman, yaşatmazlar"
(andrey voznesenski)
çağdaş ozanlar gönül indirmezler
kuşlardan düşleri ötedir
çağın en erimiyle bilgilenmişlerdir
bilgiyi bilirler bizi bilmezler