insan kendine iltica edebilir mi?"her suçu üstlenebilir, her şeyi anlatabilirdi şiir. utanmasaydı."
ne güzel, gömleğinin üst düğmelerinden birini açık unutman. ve oradan sütyen kıvrımının görünmesi.
böyle bir toplumda kimsenin kendi ben'ine torpil geçmeye hakkı yoktur. erdem dediğin çifte pasaportludur.
yoksulluk, kirden rengi tanınmayan bir beyaz tutsaklık.
ölüm en çok kürtlere yakışıyor. utanmaz bir kimliktir tarih.
seni unutmadım aklımın kalın dudaklı bacısı. dudaklarım dudaklarının sütannesi. aynı memeyi paylaşıyoruz. güneşin doğuşunu ve ağlayışını ay'ın. seyrediyoruz. senin dudakların acıdan kalın. yalnızız ama değiliz. sabah orada, uzakta. sesim bana bile uzaktan hısım. seni unutmadım. sen benim en bilinmeze yazdığım şiir ya da en sevdiğim okuduklarımdan. okumayı biliyoruz. birbirimizden öğrendik. kolumu boynuna dolayıp uzandığım geceler vardı. kim yapabilir ki? kim bilebilir ki? yastığıma ağladım seni. yastığım tanık. senin dudakların ömrümün en güzel yastığı. unutma beni. en sır akşamüstlerinde aklına geleyim. buna hakkım var. seni sevdim ben. yürekliydim. unutma beni. gözyaşım, avucunun teri. aklımın kalın dudaklı bacısı. senin memeciklerin, kendi kendine konuşan bir uyku sersemi. hayatımz. sen bittikten sonra dudakların başörtülmez oldu dudaklarını.
yanımda konuşan en güzel suskunluk şimdi sevgimiz.