yaşamanın kesik bir yerinde
sevgiler yüzleri düşündürürdü
gide gide incelen, kaybolan
uçucu anlamlar kalırdı ağırlıksız
kırılıp dökülen bir şeylerden
şimdi hiçbir şey değiliz doğru mu
bizim için kimse kimsenin bir şeyi değil
ilgiler gündelik giysiler gibi eski inceliksiz
isa'dan bu yana giydiği herkesin
yaşamanın kesik bir yerinde uzun uzun
deli bir adam savruk bir kız
bir duruma bağlarlardı kendilerini
var bilinen sürüp gidecek sanılan
güz geldi mi üst üste üç güz gelirdi
her gün başka olmaktan yüzlerce olurdu
her kuş yüzlerce olurdu anlatılmaz güzel
ufalır ellerimiz tutula tutula
biz şimdi güzleri ayrı ayrı
kuşları güzelsiz yüzlercesiz
bir bakıma öldük açıkçası bu
bir başka bakıma nedensiz evetsiz
unutmaya yaşıyoruz günleri doğru mu